Ζωή & Θάνατος

Τα παιδιά πάνε για ύπνο αφού έχουν δει στην τηλεόραση τα αγαπημένα τους κινούμενα σχέδια, στην συνέχεια ξαπλώνει και η μαμά, ο μπαμπάς θα ξαπλώσει πιο αργά γιατί έχει να τελειώσει κάτι χαρτιά για την δουλειά του...
Σε μια ίσως διαφορετική περίπτωση η μαμά μπορεί να διαβάσει και ένα παραμύθι στα παιδιά για να κοιμηθούν και να ονειρευτούν όμορφα, μαγικά μέρη που θα ήθελαν να ζουν για πάντα....

Πόσο μπορεί να διαφέρει η πραγματικότητα μερικών παιδιών και μητέρων από το παραπάνω;!
Στις τριτοκοσμικές χώρες της Νοτίου Αφρικής καθημερινά σκοτώνονται αθώα παιδιά, μητέρες, πατεράδες γιατί απλώς γεννήθηκαν σε άλλη φυλή. Πόσοι ακόμα όμως είναι που πεθαίνουν από αρρώστιες και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Ο ΟΗΕ έχει στείλει και έχει δημιουργήσει βάση στο Kongo αλλά γιατί δεν κάνουν τίποτα; Γιατί οι Άγγλοι πληρώνουν την Uganda και εκείνη δίνει όπλα στο Kongo; Γιατί οι Γάλλοι κομάντος προσπαθούν να βάλουν μια τάξη και τα κάνουν χειρότερα;

Ας φύγουμε λίγο από την Αφρική και ας πάμε λίγο πιο ανατολικά, Σρι Λάνκα, Ινδία, Θιβέτ, και πιο πέρα... Όλη την ώρα πόλεμοι, εμφύλιοι, κακές συνθήκες, εκμετάλλευση, θάνατος....

Παντού Θάνατος και όλα αυτά για έναν λόγο, για την εξουσία, για τα χρήματα, όλα εκεί βασίζονται, πετρέλαια, ορυχεία, έλεγχος του πλούτου, και σκέφτομαι με το φτωχό μου το μυαλό και λέω: καλά ρε γαμώτο στο τάφο μαζί τους θα τα πάρουν;

Δεν ξέρω πραγματικά. Το μόνο που μπορώ να κάνω και γενικά όλοι μας είναι να προσευχηθούμε, να κάνουμε διαλογισμό, ό,τι τρόπο έχει ο καθένας μας.
Να σκεφτούμε λίγο πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ένα κρεβάτι, ένα τούβλο να βάλουμε πάνω από το κεφάλι μας. Μπορούμε να ζούμε με μια στοιχειώδη προστασία και ξέρουμε ότι κατά πάσα πιθανότητα αύριο θα ξυπνήσουμε αρτιμελείς...
Αναλογιστήκατε ποτέ πόσα παιδιά, πόσοι άνθρωποι δολοφονούνται, σφαγιάζονται την ώρα του ύπνου τους; Πόσοι ακόμα άνθρωποι ζουν σε παράγκες, και αρκετοί ούτε καν σε παράγκες...
Ας είμαστε ευγνώμονες, ας προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο, και ας νοιαστούμε επιτέλους για το τι κώλο κυβερνήσεις εκλέγουμε(αν και μεταξύ μας όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι).

Τέλος πάντων, απλώς είναι καλό να νοιαζόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για ανθρώπους που βρίσκονται μακριά... Αλλά τώρα θα μου πείτε στην Ελλάδα βασανίζουν ζώα, για τους ανθρώπους θα νοιαστούν....
Αυτά είχα να πω, να βγούμε από το παραμύθι που ζούμε, από την μόδα και την γκλαμουριά...

Φιλικά
Άντη