27 Φεβρουαρίου 2010

Yellow, Color of Forgiveness

Pray for me and I'll pray for you
Pray for the wicked and the evil, too
Pray for the genius and the not so smart
Who with their smiles still touch our hearts
Pray for those who would destroy
All the baby girls and all the baby boys
With their evil toys
Pray for the robber, pray for the thief
Pray for the loss of our belief
Pray for those who can no longer pray
Pray for the loss of another day
My mother and my father
have gone from here
Others I've loved from yesteryear
As I grow old and move toward sleep
Releasing pains I've held so deep
Deeper than the soul's regret
Memories I've yet to forget
O hope, my love, don't leave me yet
Your lips speak softly of the light
As I move humbly into night


From movie Yellow (2006)

“Forgiveness” by Bill Duke

In true life all things are new
As we unstick from the parent glue
As children we ask what to do
From strangers lost like me and you
But we pretend to know what’s true
Or not
Teetering on the age old spot

Of how to make the cold heart hot
We stick the round
Into the square peg slot
Pray for me and I’ll pray for you
Pray for the wicked and the evil too
Pray for the genius
And the not so smart
Who with their smiles

Still touch your heart
Pray for the ones who would destroy
All the baby girls and baby boys
With their toys

Of ego joys
I must admit
I do not fit
I am not the one that brings the light
I am not the hero when faced with fear
Won’t seek my flight
I does not do always right
In spite
Of what I’ve read about the brave
I can’t get past my headstone grave
That comes to mind when I give thought to save
Anyone else except myself
My courage sits high on the shelf
Of all the things I hope to be

Curse of my humanity
Oh my country tis of thee
Sweetest land of liberty
Of thee I sing
Pray for the robber and the thief
Pray for the loss of our belief
Pray for those who can no longer pray

Pray for the loss of another day
My mother and father are gone from here
And others I’ve loved from yester year
And as I age and move toward sleep
Releasing pains I’ve held so deep

Deep beyond the soul’s regret
And memories

I’ve yet
To forget
Oh hope my love
Don’t leave me yet

Your lips speak softly of the light
As I drift humbly into night

Κομπλεξισμός

Δυστυχώς με στεναχωρεί αφάνταστα αυτό που έκανα στο Blog μου, βέβαια αν και με στεναχωρεί, ταυτόχρονα με ικανοποιεί αφάνταστα.
Αλλά ας μπω στο θέμα μου. Που λέτε στο blog μου είχα ανεβάσει δημοσιεύσεις σχετικά με κέντρα βουδισμού. Όπως βλέπετε δεν αναφέρω την λέξη μοναστήρι για να μην υπάρχει πρόβλημα, όχι όμως πως η έννοια της λέξης κέντρα δεν περιλαμβάνει και την λέξη μοναστήρι.
Τέλος πάντων, είχα κάνει δημοσιεύσεις για κάποια κέντρα τις οποίες έσβησα (αν και για αρκετό διάστημα θα φαίνονται στο google). Ο λόγος που τα έσβησα είναι γιατί δεν θέλω να κάνω διαφήμιση σε ανθρώπους και πράγματα τα οποία δεν αξίζουν και τα οποία δεν θα τα συνιστούσα σε κανέναν, όχι απλώς να τα γνωρίσει αλλά ούτε και να πατήσει το πόδι του εκεί μέσα.
Ο Βουδισμός είναι ένα πνευματικό μονοπάτι, ένα μονοπάτι το οποίο δεν θα το χαρακτήριζε κάποιος εύκολο. Θα μου πείτε πως όλα έχουν τις δυσκολίες τους και έχετε δίκιο.
Σε ένα δύσκολο μονοπάτι, που πρέπει να ασκείσαι καθημερινά στην συμπόνια, στην αγάπη, στην ταπεινότητα, δεν χωράν συμπεριφορές που κρύβουν φόβο, έπαρση, και καλοπέραση.
Ο τίτλος αυτής της δημοσίευσης είναι κομπλεξισμός και θα αναρωτιέστε γιατί;!
Που λέτε όταν άνθρωποι οι οποίοι μέσα σε τέτοια κέντρα και κάτω από τόσο θετικές ποιότητες (όπως αυτές που ανάφερα πιο πάνω)δεν μπορούν να δράσουν με βάση αυτές αλλά κάνουν πράγματα για το τι θα πει ο κόσμος, τι θα γίνει αν το μάθουν, θα έχουμε πρόβλημα, δεν θέλω να φαίνονται φωτογραφίες μου, όχι βίντεο, όχι τα παλιά σας πράγματα πάρτε τα, πετάξτε τα, κλπ κλπ (δεν φωτογραφίζω πρόσωπα και καταστάσεις, αν κάποιος θεωρεί ότι τον φωτογραφίζω τότε λυπάμαι αν έχει την μύγα ας την αφήσει ελεύθερη)...
θα μου πείτε ότι υπερβάλλω! εξάλλου μερικά κέντρα δεν δρουν με βάση την λιτότητα αλλά με βάση την πολυτέλεια!!! Ε τότε λάθος μου, ζητώ συγνώμη, με γνώμονα την πολυτέλεια κάνω λάθος.
Δεν είμαι της σχολής που λέει πως η πνευματικότητα είναι καλοπέραση...
Τέλος πάντων η αλήθεια είναι απλώς ότι υπάρχουν φιλοσοφίες με τόσο όμορφα πράγματα να διδάξουν, με αγάπη, συμπόνια, καλοσύνη και μετά βλέπεις τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι όλα αυτά τα έχουν διδαχτεί και δεν τα πράττουν. Θα μου πείτε σημασία δεν έχει τι κάνουν οι άλλοι αλλά το τι κάνουμε εμείς! Πολύ σωστά, αυτός ήταν ο λόγος που κατέβασα τις δημοσιεύσεις μου σχετικά με αυτά!

Κάτι τελευταίο, δεν ασχολούμουν πάντα με τον βουδισμό σχεδόν μεγάλωσα μέσα σε χριστιανικά μοναστήρια, ποτέ μα ποτέ όσο θυμάμαι τα χρόνια αυτά, οι μοναχές δεν ζήτησαν ούτε μια δραχμή ή ένα λεπτό, ποτέ! κάθε φορά όταν θα φεύγαμε πάντα μας έδιναν πράγματα για το δρόμο ή από ένα σταυρό ή ένα κομποσκοίνι... Πάντα θα έβλεπες τις μοναχές να έχουν σκυμμένο το κεφάλι από ταπεινότητα και να σου μιλούν με τόσο γλυκιά φωνή για την αγάπη και την συγχώρεση... Μοναχές σπάνιες, καλοσυνάτες, που το μόνο που έκαναν είναι να προσφέρουν, ακόμα και όταν δεν είχαν πολύ φαγητό θα σου έδιναν τον δικό τους!
και απλώς αναρωτιέμαι πως γίνεται να μην συναντάς τέτοια καλοσύνη στον βουδισμό που βροντοφωνάζει ΣΥΜΠΟΝΙΑ?
απλώς αναρωτιέμαι....

καλή σας μέρα....