23 Απριλίου 2007

Να είσαι ο εαυτός σου...


Μια απλή φράση και όμως τόσο δύσκολη. Για να είσαι ο εαυτό σου σημαίνει πως ξέρεις ποιος είσαι... αλλά είσαι σίγουρος πως είσαι αυτός που νομίζεις;
Αλλάζουν οι άνθρωποι; θα έλεγα πως ναι αλλάζουν, άλλες φορές προς το καλύτερο και άλλες φορές προς το χειρότερο. Τώρα θα με ρωτήσετε πως ξέρουμε ποιο είναι το καλύτερο και ποιο το χειρότερο. Χμ... η απάντηση μάλλον δεν είναι και τόσο δύσκολη... Αλλάζουμε προς το καλύτερο όταν νιώθουμε μέσα μας καλά, όμορφα, ήρεμα και γαλήνια. Όταν όμως αλλάζουμε προς το χειρότερο, τότε κάτι μέσα μας είναι αναστατωμένο και διαμαρτύρεται... Τι γίνεται όμως όταν αλλάζουμε προς το χειρότερο, δεν μας αρέσει και θέλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση στην οποία είμαστε;
Εδώ είναι τα δύσκολα, πως μπορεί κάποιος που μισεί την ζωή του να την αγαπήσει; Τι είναι αυτό που μπορεί να τον κάνει να δει την Ζωή του από διαφορετικό πρίσμα; Πως μπορεί να χαμογελάσει αληθινά στον εαυτό του και να πει "Πάμε παρακάτω"; Μην περιμένετε απάντηση, δεν την γνωρίζω. Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω για κάτι το οποίο δεν είμαι σίγουρη. Θα μπορούσα να υποθέσω πως νόημα στην ζωή κάποιου θα έδινε ο έρωτας, αλλά ο έρωτας είναι κάτι το οποίο έρχεται και φεύγει, και δεν σε "γεμίζει" πάντα... Τώρα που το σκέφτομαι αυτό που θα μπορούσε να σε γεμίσει είναι οι φίλοι σου, άνθρωποι δηλαδή με τους οποίους περνάς καλά, ξεχνιέσαι και δεν σκέφτεσαι τα προβλήματα της ζωής σου. Αλλά αν δεν έχεις φίλους; Τότε, εντάξει υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα αλλά λύνεται!Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω...
Αν δεν έχουμε παρέες, είμαστε μοναχικοί τύποι και προτιμάμε να καθόμαστε στο σπίτι όλη μέρα μπροστά από μία τηλεόραση ή έναν υπολογιστή ή ακόμα χειρότερα αν προτιμάμε να κοιμόμαστε όλη μέρα, τότε η λύση είναι απλή (για αρχή). Υπάρχουν ένα σωρό ωραία μέρη σε κάθε πόλη τα οποία μπορεί όποιος θέλει να επισκεφτεί! το να βγεις μια βόλτα και να αλλάξεις παραστάσεις σημαίνει πάρα πολλά και κερδίζεις πάρα πολλά! Ο Νεύτωνας καθόταν κάτω από ένα δέντρο όταν του έπεσε το μήλο και ανακάλυψε την βαρύτητα! Επομένως η πρώτη κίνηση μας είναι να βγούμε έξω και να δούμε τον κόσμο, να αναπνεύσουμε διαφορετικό αέρα και να νιώσουμε έστω και για λίγο καλύτερα... Μπορεί να έχει και το αντίθετο αποτέλεσμα αλλά θα δούμε την θετική πλευρά!
Όταν νιώσουμε καλύτερα τότε μπορούμε πιο εύκολα να δούμε μερικά πράγματα και την πραγματική τους φύση. Να δούμε τον εαυτό μας στο κέντρο του κόσμου όπου μας περιβάλλει και εμείς είμαστε τρίτοι παρατηρητές και απλά παρακολουθούμε την ζωή των άλλων. Από αυτό δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι καλό αλλά μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ποια ακριβώς είναι η θέση μας, τι θέλουμε, και ποια θα είναι η πορεία μας.
Σημαντικό βήμα είναι να θέσουμε στόχους, στόχους για ένα καλύτερο μέλλον ακόμα και αν αυτό το μέλλον δεν είναι δικό μας ή δεν μας ανήκει. Αν μπορέσουμε να δούμε τους ανθρώπους να μας χαμογελάς τότε αυτό σημαίνει πως ένας μας στόχος έχει επιτευχθεί! Ας μην ζητάμε πολλά από την ζωή, μόνο όσα μας χρειάζονται για να μπορούμε να ζήσουμε και να είμαστε ευτυχισμένοι :)
Μπορεί πολλές φορές να βρεθούμε μέσα σε διαμάχες και μέσα σε κόντρες, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι απλά να μην μπούμε ανάμεσα. Ακόμα και αν μας βρίζουν ή μας κοροϊδεύουν, εμείς να χαμογελάμε και να προχωράμε μπροστά.
Να είμαστε ο εαυτός μας! Ελεύθεροι, χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Ελεύθεροι χωρίς να μας νοιάζει το τι θα μας πουν οι άλλοι...

Ειλικρινά για εμένα η αυτοκτονία είναι η πιο εύκολη λύση, με έναν τρόπο που να μην πονάει, απλά να φύγω από αυτή την κατάσταση στην οποία είμαι και έχω μπλέξει και να "ξυπνήσω" κάπου αλλού, σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη ζωή! Αλλά στην τελική είναι η αυτοκτονία η πιο εύκολη λύση;

moved from http://the-book-of-shadows.blogspot.com/

Σιωπή


Σκεφτόμουν τι μπορώ να γράψω μέσα σε αυτό το blog και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Έχω μια γενική εικόνα, δηλαδή να βάλω διάφορες ιστορίες αρχαίων Ελληνίδων αλλά αυτό μπορεί να καταντήσει κουραστικό μερικές φορές.

Έτσι μου ήρθε στο μυαλό αυτό που μου έλεγε η Αριάδνη ότι όταν γράφει ένα άρθρο το κάνει μέσα από την καρδιά της. Έτσι μετά από αυτήν την σκέψη ήξερα ακριβώς τι ήθελα να γράψω…J

Είμαι στο διαδίκτυο αρκετά χρόνια πλέον, μεγαλώνω εγώ μεγαλώνει και αυτό, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, άλλους καλούς και άλλους όχι και τόσο. Βέβαια πάντα μέσα όλοι μας έχουμε λίγο ή πολύ φως αναλόγως το πόσο το αφήνουμε να φωτίσει την καρδιά και την ψυχή μας.

Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι αυτά τα άτομα, και ειλικρινά μου λείπουν. Μερικά από αυτά πλέον δεν τα συναντώ συχνά, σπάνια θα έλεγα αλλά όποτε μαθαίνω καλά νέα τους χαίρομαι πολλαπλά…

Αξίζει να ξεχάσουμε όσα κακά μας έχουν κάνει; Αξίζει να συγχωρήσουμε;

Ο καθένας θα δώσει την δική του απάντηση και στον εαυτό του. Αλλά τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους; Η εκδίκηση ή το γέλιο στα χείλι κάποιου;

Τι είναι αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε αλλά και να μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να χαμογελούν; Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα σε ολόκληρη την ζωή ενός ανθρώπου;(-στην δική σου;)

Αν ζούσες σε μια σπηλιά για μερικά χρόνια χωρίς να δεις ούτε έναν άνθρωπο, και μετά έβγαινες και πήγαινες στην πόλη όπου ζεις, συναντούσες κάποιον αγαπημένο σου τι θα του έλεγες;

Πόσο σημασία έχει η ζωή, η αναπνοή, το χαμόγελο για εσένα;

Τι θα έκανες για να είναι όλοι ευτυχισμένοι;

Υ.Γ. Μπορώ να συγχωρήσω όσους μου έχουν κάνει κακό, να ξεχάσω όμως όχι γιατί δεν κάνει ποτέ να κάνουμε τα ίδια λάθη.

Ελπίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον με γαλήνη και ισορροπία.

Καλέ μου Ultralord σε ευχαριστώ για όλα….




moved from http://the-book-of-shadows.blogspot.com/