Σιωπή

Σκεφτόμουν τι μπορώ να γράψω μέσα σε αυτό το blog και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Έχω μια γενική εικόνα, δηλαδή να βάλω διάφορες ιστορίες αρχαίων Ελληνίδων αλλά αυτό μπορεί να καταντήσει κουραστικό μερικές φορές.

Έτσι μου ήρθε στο μυαλό αυτό που μου έλεγε η Αριάδνη ότι όταν γράφει ένα άρθρο το κάνει μέσα από την καρδιά της. Έτσι μετά από αυτήν την σκέψη ήξερα ακριβώς τι ήθελα να γράψω…J

Είμαι στο διαδίκτυο αρκετά χρόνια πλέον, μεγαλώνω εγώ μεγαλώνει και αυτό, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, άλλους καλούς και άλλους όχι και τόσο. Βέβαια πάντα μέσα όλοι μας έχουμε λίγο ή πολύ φως αναλόγως το πόσο το αφήνουμε να φωτίσει την καρδιά και την ψυχή μας.

Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι αυτά τα άτομα, και ειλικρινά μου λείπουν. Μερικά από αυτά πλέον δεν τα συναντώ συχνά, σπάνια θα έλεγα αλλά όποτε μαθαίνω καλά νέα τους χαίρομαι πολλαπλά…

Αξίζει να ξεχάσουμε όσα κακά μας έχουν κάνει; Αξίζει να συγχωρήσουμε;

Ο καθένας θα δώσει την δική του απάντηση και στον εαυτό του. Αλλά τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους; Η εκδίκηση ή το γέλιο στα χείλι κάποιου;

Τι είναι αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε αλλά και να μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να χαμογελούν; Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα σε ολόκληρη την ζωή ενός ανθρώπου;(-στην δική σου;)

Αν ζούσες σε μια σπηλιά για μερικά χρόνια χωρίς να δεις ούτε έναν άνθρωπο, και μετά έβγαινες και πήγαινες στην πόλη όπου ζεις, συναντούσες κάποιον αγαπημένο σου τι θα του έλεγες;

Πόσο σημασία έχει η ζωή, η αναπνοή, το χαμόγελο για εσένα;

Τι θα έκανες για να είναι όλοι ευτυχισμένοι;

Υ.Γ. Μπορώ να συγχωρήσω όσους μου έχουν κάνει κακό, να ξεχάσω όμως όχι γιατί δεν κάνει ποτέ να κάνουμε τα ίδια λάθη.

Ελπίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον με γαλήνη και ισορροπία.

Καλέ μου Ultralord σε ευχαριστώ για όλα….

moved from http://the-book-of-shadows.blogspot.com/