Να χαίρεσαι με την Χαρά και να Λυπάσαι με την Λύπη...

Πίσω από κάθε ημέρα στο ημερολόγιο τοίχου υπάρχει και μια έκφραση από ανθρώπους της Χριστιανικής εκκλησίας. Δυστυχώς αν και μου άρεσε το παραπάνω δεν κράτησα το χαρτάκι, το πέταξα και δεν θυμάμαι ποιος το είπε, όμως δεν έχει σημασία.
Καθημερινά ακούμε, διαβάζουμε, μαθαίνουμε νέα, είτε καλά, είτε όχι και τόσο καλά.
Νέα που αφορούν αγνώστους μας, γνωστούς μας, φίλους ή συγγενείς.
Πολλές φορές δεν αντιδράμε σωστά όταν ακούμε κάποιο καλό νέο για κάποιο πρόσωπο, είτε αυτό το πρόσωπο το γνωρίζουμε, το συμπαθούμε, δεν το συμπαθούμε, είτε ακόμα και αν δεν το γνωρίζουμε.
Η αντίδραση μας είναι το ακριβώς αντίθετο της χαράς! Μπορεί να δείξουμε ότι χαιρόμαστε και από μέσα μας να βράζουμε, ή ακόμα και να αδιαφορήσουμε, ή να χλευάσουμε. Όσο και αν ο εγωισμός μας δεν μας αφήνει να χαρούμε ειλικρινά μέσα από την καρδιά μας με αγνότητα, πρέπει να προσπαθήσουμε. Όταν ακούμε κάποιο καλό νέο να χαιρόμαστε από τα βάθυ της καρδιάς μας και όχι να βγάζουμε την μιζέρια μας και να δηλητηριάζουμε την ρέουσα θετική ενέργεια. Δεν φταίει κανένας για την δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, και προπαντός δεν φταίει ο άνθρωπος που βιώνει κάτι χαρούμενο!

Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και όταν είμαστε κοντά σε ανθρώπους που είναι λυπημένοι, μπορεί να λυπόμαστε και εμείς, να τους συμπονάμε αλλά από μέσα μας να χαιρόμαστε με την δυστυχία τους!!!
Νιώθουμε έτσι ο εγωισμός μας να υψώνει ανάστημα, ότι είμαστε σε καλύτερη μοίρα από τους άλλους, ότι οι άλλοι είναι πιο κάτω από εμάς, σε μια κατάσταση μιζέριας και δυστυχίας.
Βέβαια αυτό δεν ισχύει, γιατί όταν νιώθουμε χαρά για την δυστυχία του άλλου είμαστε πολύ χειρότερα από μια κατάσταση δυστυχίας ή μιζέριας.

Είτε βλέπουμε ανθρώπους χαρούμενους, είτε δυστυχισμένους είναι καλό να στέλνουμε θετική ενέργεια - και δεν εννοώ θεωρητικά, αλλά με τις πράξεις μας και τα συναισθήματα που μας γεννούνται εκείνη την ώρα. Και στις 2 περιπτώσεις πρέπει να αισθανόμαστε αγάπη και κατανόηση για τον άλλον. Να δείχνουμε την συμπόνια μας.

Η Θεία μου η Αγγελική λέει: "Όταν βλέπεις τον άλλο να χαίρεται, είτε σε γάμους, σε γεννήσεις, σε βαφτίσια και να μην πας δεν πειράζει γιατί η χαρά του είναι μεγάλη, όταν όμως κάποιος νιώθει λύπη να πηγαίνεις να συμπαραστέκεσαι, τότε σε χρειάζεται"
Δεν είναι κακό να το κάνουμε, αλλά θέλει προσοχή, όταν κάποιος νιώθει πόνο, και δυστυχία βαμπιρίζει τους γύρω του, τους ρουφάει ενέργεια για να μπορέσει να νιώσει καλύτερα γεμίζοντας το δικό του ενεργειακό κενό. Οπότε όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος να τον συμπονάμε και να στέλνουμε όλες τις θετικές μας σκέψεις αλλά να αποστασιοποιούμαστε διαφορετικά θα έχουμε και εμείς ένα κενό. Αν βέβαια αναπτύξουμε Θεϊκή Αγάπη και Συμπόνια τότε η ενέργεια μας από τον Θεό είναι άπειρη για όλους...