Children of Men

Το τελευταίο dvd που είδα αυτές τις μέρες...
Αν και το περίμενα λίγο χάλια με διέψευσε, ήταν μια πολύ όμορφη ταινία και κατά την γνώμη μου με ωραίο μήνυμα.
Είχε ωραίο σενάριο, όμορφες σκηνές, συγκίνηση, μάχες, νόημα...

Στο cine.gr γράφει σχετικά με την υπόθεση:

Γη, 2027. Εξαιτίας μιας μόλυνσης, για 19 ολόκληρα χρόνια, οι γεννήσεις παιδιών έχουν μηδενιστεί, γεγονός που έχει οδηγήσει ολόκληρο τον πλανήτη σε κατάσταση παροξυσμού. Ελάχιστα κράτη, έχουν καταφέρει να διατηρήσουν, μέσω μιλιταριστικών και δικτατορικών θεσμών, την ακεραιότητα τους, στον πόλεμο ενάντια στους αντάρτες, που ζητούν την παγκόσμια ενότητα. Ανάμεσα τους η Βρετανία, στην οποία ζει αηδιασμένος από τις εξελίξεις ο Θίο, ένας παλιός ακτιβιστής που προτιμά πλέον την ηρεμία της εξοχής από τον πόλεμο των δρόμων. Την γαλήνη του θα διακόψει η παράκληση από την Τζούλιαν, υψηλόβαθμο στέλεχος των ανταρτών και πρώην ερωμένη του, να μεταφέρει μια γυναίκα με απόλυτη μυστικότητα και με ασφάλεια εκτός του νησιού, για επιστημονικές μελέτες. Ο λόγος είναι πως η Κι, μια έγχρωμη μετανάστρια, είναι οκτώ μηνών έγκυος και πρόκειται να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδί μετά από δύο δεκαετίες.

Αυτό το παιδί που ήρθε στην ζωή μετά από δύο δεκαετίες είναι ένα θαύμα, μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Προς το τέλος της ταινίας και αφού το παιδί γεννιέται όταν το βλέπουν οι μετανάστες το θαυμάζουν, το λατρεύουν, το προσκυνούν. Ακόμα και οι στρατιώτες που είναι έξω από το κτήριο το οποίο πολιορκούν σταματάν τα πυρά καθώς βλέπουν το μωρό και την μητέρα να βγαίνουν από το κτήριο, άλλοι μένουν με ανοιχτό το στόμα, άλλοι κάνουν το σταυρό τους και άλλοι κοιτάν σαν χαμένοι.

Πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή και πόση λίγη αξία της δίνουμε, δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τίποτα. Δεν μας νοιάζει ο δίπλα μας, μόνο ο εαυτός μας και μερικές φορές ούτε καν ο εαυτός μας...
Βαδίζουμε με κλειστά τα μάτια προς τον βούρκο που εμείς φτιάξαμε και που κάποιοι άλλοι τον γέμισαν με βρωμιά, και όμως δεν ανοίγουμε τα μάτια μας, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα!
Που πήγε η σκέψη; που πήγε το μυαλό; η λογική, το συναίσθημα, η ελευθερία, η Ελπίδα, η Πίστη!
Όλα χάθηκαν και πλέον δεν μας νοιάζει η ζωή μας, θεωρούμαι δεδομένη την ζωή, και όχι μόνο...
Που πήγε η χαρά; η ευτυχία;
ναι ξέρω που πήγε! Πήγε στα μικρά τα κοριτσάκια και τα αγοράκια που κάνουν σαν παρτσακλά για να φουντώσουν το μαλλί και να το κάνουν λες και μόλις τελείωσαν από μάχη στο κρεβάτι. Να φορέσουν όσο πιο στενά ρούχα γίνεται, να βάψουν το μάτι, να αγοράσουν εκείνο, το άλλο, να είναι in όταν δεν ξέρουν καν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος...
Φίλοι μου, το μέλλον είναι τα παιδιά! είναι οι νέοι, συμφωνώ αλλά ποια παιδιά;
αυτά που ανάφερα παραπάνω; (γελάω δυνατά....)

Κρίμα, η ανθρώπινη ζωή όπως βλέπουμε στην ταινία είναι πολύ σημαντική, είναι σημαντική όχι για τα λούσα ή την μόστρα αλλά για την Ελπίδα σε ένα καλύτερο μέλλον...
και είναι κρίμα γιατί οι νέοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αξία της ζωή παρά μόνο θέλουν να έχουν ανέσεις, και να ανήκουν σε κάποιο ανώτερο κοινωνικό στρώμα...
και αυτά τα παιδάκια είναι τόσο έξυπνα που νομίζουν ότι τα λεφτά για να αγοράσει ο μπαμπάκας του μια δορυφορική κεραία και μια τηλεόραση 30'' τα βρήκε καθώς έκανε την ανάγκη του στην τουαλέτα!
Κ σας ρωτώ που οδηγούμαστε; Σε μια νέα μικρή Αμερική που κανείς δεν νοιάζεται για κανέναν; Που δεν υπάρχει ίχνος ανθρωπιάς;
Έτσι μεγαλώσατε τα παιδιά σας; έτσι έχετε όραμα για ένα ζωντανό αύριο;
Ειλικρινά θλίβομαι αφάνταστα και εξοργίζομαι, αλλά από ανθρώπους τι περιμένει κανείς....

Φιλικά

Aναλυτική παρουσίαση νέου

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι αυτά που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους που αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ αγκάλιαζα και θα σου δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ έβλεπα, θα έλεγα --σ αγαπώ-- και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω, Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι αυτό μην περιμένεις άλλο, καν το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις --συγγνώμη--, --συγχώρεσε με--, --σε παρακαλώ--. --ευχαριστώ-- κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.-- ~Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες~ Ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες.
Η κατάσταση του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια παραπανω επιστολή εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του.


Πηγή: Focus

Candy Candy

Candy candy μια γλυκιά κοπέλα...
Μεγάλωσα βλέποντας τις περιπέτειες της στην τηλεόραση και ξαφνικά διαπιστώνω ότι υπάρχουν σε torrent και μάλιστα στα ελληνικά!
ε δεν έχασα την ευκαιρία κατέβασα τα 44 επεισόδια (από τα 115) από το Anime Eclipse
Ειλικρινά συγκινήθηκα από την καλοσύνη αυτού του κοριτσιού, την αγνότητα, και το δίχως εγωισμό χαρακτήρα!
Έτοιμη να θυσιαστεί για τους φίλους της, αλλά και να στεναχωριέται, να αντιδρά όταν βλέπει αδικίες, χωρίς να νοιάζεται για την τιμωρία που θα της επιβληθεί!

Εξοργίστηκα όταν ψάχνοντας στο δίκτυο βρήκα το blog ενός κίναιδου να βρίζει την γλυκιά Candy (χεχε φοβάται μην του κλέψει η candy κανένα γκόμενο, αυτό ήταν κακία το παραδέχομαι)...
Αλλά έτσι είναι τα πράγματα!
Πως είναι δυνατόν να μην χωνεύεις ένα κοριτσάκι με τόσο αγνή καρδιά;
Πως είναι δυνατόν να λες καημένο ένα κορίτσι που είναι πανούργο και θέλει να κάνει μόνο κακό;
Φαντάσου τι άνθρωπος είναι αυτός που στεναχωριέται για μια κακιά μάγισσα επειδή δεν έχει γκόμενο!
Όταν και η Ελίζα θα μάθει να φέρεται σωστά και με καλοσύνη θα σταυρώσει κ αυτή γκόμενο αλλά όσο φέρεται με κακία μόνο άσχημες στην ψυχή φίλες θα έχει και χαζά αγόρια (τυφλά) θα την περιτριγυρίζουν! Εξοργίστηκα, κακώς που ασχολούμαι με τέτοια άτομα σαν αυτό τον κίναιδο αλλά δεν μπορώ να βλέπω να βρίζουν ένα τόσο καλό πλάσμα!!!Απλά Έλεος!
Στο youtube.com έχει και πολλά video της στα Ελληνικά!

Όσοι μπορείτε κατεβάστε τα επεισόδια να τα δείτε, είναι καταπληκτικά!